mamavanmeike

Moeders en dochters schijnen de meest ingewikkelde relaties te hebben. Met name omdat ze elkaar niet altijd goed begrijpen. Zelf heb ik mijn moeder daar regelmatig van beschuldigd. Vorige week heb ik het onbegrip in de moeder-dochter relatie echter van de andere kant mogen beleven…. Moeders hier heeft door alle ongemakken van de zwangerschap en het recentelijke gesjouw met de kleine meid enigszins pijn in haar rug. Omdat een heerlijke massage van vriendlief niet afdoende bleek suggereerde hij een warm bad. Tijdens de zwangerschap was het bad mijn beste vriend. Menig uurtje heb ik in het warme ontspannende water doorgebracht. Toen wij na de geboorte van onze dochter thuis kwamen bleek het bad nog gevuld met water, mijn horloge, om de weeën te timen op de badrand. Een vreemd souvenir van de bizarre laatste uurtjes waarin we nog met z’n tweetjes waren. Hoe dan ook, ik vroeg vriendlief of hij wel helemaal begreep hoe druk ik overdag ben met ons kleine monstertje en zei hem dat ik daarbij absoluut geen tijd had om in bad te gaan. Hij meende dat ik dat toch best eens kon proberen gedurende haar middagslaapje. Met die woorden in mijn achterhoofd liet ik vorige week toen Meike lekker lag te slapen voorzichtig het bad vollopen. Gedurende dit proces stak ik meerdere malen mijn hoofd om de hoek van haar kamerdeur. Onnodig, mevrouwtje lag in diepe rust. Geen kreuntje of smakgeluidjes, slechts diepe ademhaling. Ik zette de kraan vol open en stapte in het warme water. Aanvankelijk lette ik nog op alle geluidjes die er eventueel uit de kinderkamer konden komen, maar na een minuut of twee ontspande ik en zakte heerlijk weg in een dikke laag schuim… om na amper vijf minuten door een klein huiltje geschrokken op te kijken. Ik dacht nog, “even wachten, misschien houdt ze wel weer op.” Maar het gehuil ging over in gekrijs… Totdat, een hoestje, een piepende ademhaling en toen… Helemaal niets... Geschrokken luisterde ik of ik niet toch nog een huiltje, kuchje of iets anders hoorde uit de kinderkamer… Nog steeds niets… Ik sprong op uit bad, intussen de stop uit het water trekkend, schudde het ergste schuim van me af en stormde de badkamer uit, waarbij ik een spoor van schuimvlokken en water achter me liet. Eenmaal in de kinderkamer keek ik naar het slapende koppie van mijn kind. Zucht… Met enige stemverheffing probeerde ik mijn lieve dochter duidelijk te maken dat dit niet de afspraak was. Mopperend stopte ik een speen in het mondje van mijn dochter die inmiddels weer was begonnen te krijsen. “Meike, dit hadden we niet afgesproken, jij moet gewoon even lekker gaan slapen.” Dochterlief keek me aan, sabbelde goedkeurend even op haar speen om vervolgens diep weg te zinken in dromenland, moeders achterlatend in een plasje vers schuim…