mamavanmeike

Het vinden van een geschikte plek voor kinderopvang in Utrecht is behoorlijk lastig. Sterker nog, het lijkt bijna onmogelijk. Bijna alle organisaties voor kinderopvang in Utrecht wisten eerder dat ik zwanger was dan onze ouders en beste vrienden en nog steeds hadden we zo half december nog geen uitzicht op een plekje. Inmiddels werd ik wel geacht in januari weer op mijn werk te verschijnen en ik kan je vertellen dat de combinatie van wel weer werken en geen kinderopvang een aanslag was op onze, destijds nog minimale, nachtrust. Een dagje intensief bellen echter leverde ons een plekje op. Het enige probleem was dat dit een plekje in Nieuwegein was. Niet echt naast de deur als je midden in Utrecht woont.
Een dag na onze mega-zoektocht kwam een collega mama van de pufclub met een geweldige tip. Een nieuw te openen kinderdagverblijf. Vlakbij ons. Op nog geen kilometer afstand. We konden er terecht. En zelfs op de dagen van onze voorkeur. Het zag er allemaal heel goed uit en wij konden weer genieten van onze nachtrust. Het enige probleem was dat het nieuwe kinderdagverblijf pas in februari zijn deuren gaat openen.
Dat probleem hadden we echter snel van tafel. Als een ware held besloot papa een maandje ouderschapsverlof op te nemen om de maand januari te overbruggen. Al gauw zagen we alleen maar voordelen. Papa kon nu eindelijk eens wat exclusieve tijd doorbrengen met dochterlief. Moeders kon rustig weer aan het werk, zonder zich ook nog eens druk te moeten maken of de kleine dame het wel naar haar zin zou hebben op de opvang en de kleine dame zelf zou al wat minder klein zijn als ze daadwerkelijk achter gelaten zou worden op het kinderdagverblijf.
En dus heb ik nu een huisman. Een echte. Ook al is 'ie tijdelijk. En dat is wel heel bijzonder. Er blijkt namelijk een heel verschil tussen mama-met-verlof en de huisman in kwestie. Daar waar ik tijdens mijn verlof mijn dagen doorbracht met voedingen, slaapjes, spelen met dochter en en passant nog even de boodschappen deed, een wasje wegwerkte en ervoor zorgde dat het huis gezellig was als papa (die toen nog geen huisman was) thuiskwam heeft de huisman andere prioriteiten. Huisman is niet echt van de boodschappen of de was. Nee, huisman schildert tussen de bedrijven door even de kozijnen, zet een nieuw recordje op de Wii neer, schaatst een rondje op de plassen, zorgt dat de voordeur niet meer klemt en nodigt de buren uit voor een borrel. En volgens mij geniet hij van elke minuut die hij heeft. Vorige week kon ik het echter niet laten en liet ik me ontvallen dat het mij zo lekker leek als ik bij thuiskomst niet meer naar de supermarkt zou hoeven om nog boodschappen te doen. En dat het ook wel heel leuk zou zijn als het huis er dan een beetje gezellig en opgeruimd uit zou zien... En huisman zou huisman niet zijn als hij daar niet wat mee deed.
Toen ik vandaag thuiskwam uit mijn werk waren de boodschappen in huis en brandden de kaarsjes in de woonkamer. Dochterlief lag gezellig in de box te kletsen en huisman was bezig om de laatste restjes van onze enorme adminstratieve achterstand weg te werken. Wat is 'ie toch fantastisch, mijn huisman!

Of niet soms?

Daar ging ik dan, vorige week woensdag. Op mijn nieuwe stevige, stoere fiets, op weg naar mijn werk. Voor het eerst sinds tijden weer eens de wekker gezet op 7.15 uur, brood gesmeerd, mijn sleutels gezocht, werktas mee. Vele keren heb ik dit eerder gedaan, maar nu was alles anders. Voor het eerst ging ik werken als mama. Mijn kleine meisje bleef, in heel goede handen, achter bij haar papa die de hele maand thuis is om voor haar te zorgen. Dus na heel veel knuffels en kusjes die ochtend moest ik er toch echt aan geloven. Voor het eerst weer werken.
Gelukkig volgde een warm onthaal. Mijn bureau was versierd met ballonnen en, ondanks de drukte, nam iedereen de tijd om even met me bij te kletsen. En zo was ik dan wel niet bij mijn meisje, maar had ik wel volop gelegenheid om even te vertellen hoe leuk het is om moeder te zijn, hoe goed het gaat en om foto’s te laten zien.

En juist op het moment dat ik er een beetje doorheen zat en de hormoontjes op begonnen te spelen kreeg ik van papalief deze foto…